Bałtycki Park Sztuki dla miasta Parnawy, projekt z 2013, uhonorowany pierwszą nagrodą na projekt centrum wystawienniczego Estonii to intrygujący kompleks łaczący ze sobą budynki położone na lądzie i na wodzie, grający z tym co stałe, a co mobilne. Centrum pokazywać ma dorobek kulturalny dziewięciu nadbałtyckich krajów: Estonii, Łotwy, Litwy, Rosji, Polski, Niemiec, Danii, Szwecji oraz Finlandii wraz Wyspami Alandzkimi. Główny budynek galerii, osadzony na lądzie nawiązuje w formie do tradycyjnych spadzistych dachów często spotykanych w architekturze nadbałtyckiej. WXCA gra z tą tradycją, tworząc nowoczesną formę domu dla sztuki o dwóch kondygnacjach, parter przeznaczono tutaj na przestrzeń publiczną, zaś pierwsze piętro spełnia funkcję wystawiennicze. Plac wpisany pomiędzy główny budynek galerii a dryfujące na wodzie mobilne pawilony spaja wszystkie części składowe tego założenia, grając jednocześnie dodatkową rolę jako przestrzeń publiczna, którą można wykorzystać do celów atystycznych. W dziewięciu dryfujących pawilonach, z których każdy reprezentować ma jeden z nadbałtyckich krajów, równiez pobrzmiewają echa tradycji spadzistych dachów. Pawilony zostały tak zaprojektowane, by łatwo było je transportowacćdo innych nadmorskich miast, by tam pokazywać ekspozycje. Całość założenia otoczona jest pasem parku, który wydziela granicę tego małego miasteczka sztuki z reszty tkanki miejskiej Parnawy.
Wśród ich niezrealizowanych projektów znaleźć można budynki o najróżniejszych funkcjach i skali: od terminali lotniskowych, po muzea czy wakacyjne domy w górach. W 2014 opracowali projekt pawilonu polskiego na EXPO w Mediolanie w 2015, który zdobył drugą nagrodę. Za punkt wyjścia w opracowaniu koncepcji architekci obrali Sukiennice, najbardziej znany polski rynek. Budując na koncepcji budynku jako długiego protopadłościanu, łatwo dostępnego z każdej strony, opracowali nowoczesną wersję niby hali targowej. Jej najciekawszym elementem jednak jest sama fasada. Ściany budynku zrobione miały być bowiem z tkaniny, decyzja tak estetyczna, jak i konceptualna, jako że obecność lnu nawiązywać miała do włókienniczej tradycji Łodzi, kandydatki do miasta goszczącego EXPO w 2020.
Pracownia WXCA ma na koncie wiele nagród (np. pawilon w Palmirach nominowany był do najbardziej prestiżowej nagrody w Europie – Mies van der Rohe Award, otrzymał też nagrodę European Property Awards); w większości konkursów zdobywa przynajmniej wyróżnienia. Sami architekci szczycą się tym, że potrafią dobierać sobie współpracowników z różnych specjalności, tak, aby projekty proponowane dla trudnych, skomplikowanych lokalizacji (Cytadela, kamieniołom, ale też np. stocznia czy zabytkowy park) były nie tylko wizjonerskie, ale i możliwe do realizacji.
Wybrane wystawy i nagrody:
2017 Nominacja do nagrody Mies van der Rohe za ECEG
nagroda dla ECEG : najlepsza architektura użytku publicznego w Europie
2016 ECEG wins the inaugural edition of Eurobuild Awards in Architecture.
2013 nominacja do nagrody Miesa van der Rohe za Muzeum Miejsca Pamięciw Palmirach
2011 Grand Prix "Leonardo" za najlepszą konstrukcję Międzynarodowe Biennale Młodych Architektów, Mińsk
2011 European Property Award za Muzeum Miejsca Pamięci w Palmirach
2009 Selekcja półfinałowa: ThyssenKrupp Architecture Award Dubai 2008
Strona internetowa: www.wxca.pl
Autorka: Anna Cymer. Aktualizacja, grudzień 2016, AM.